ابن باکو، علی بن محمد بن عبداﷲ شیرازی، یکی از فضلای عرفای اواخر مائۀ چهارم و اوائل مائۀ پنجم است، او درک صحبت شیخ ابوعبداﷲ خفیف کرده و در سفر نیشابور به خدمت امام قشیری و شیخ ابوسعید ابوالخیر رسیده و مدتی با شیخ ابوالعباس نهاوندی مصاحبت داشته و پس از مسافرتهای بسیار به شیراز بازگشته و در مغارۀنزدیک شهر منزوی شده است، وفات او به سال 440 هجری قمری در شیراز و قبر او به نام قبر باباکوهی در آن غارمزار است و ظاهراً سعدی در آنجا که گوید: شنیدی که بابای کوهی چه گفت... مرادش همین ابن باکو است که درزمان شیخ نام او نیز در تداول عوام به بابای کوهی نسخ شده است، رجوع به ج 3 نامۀ دانشوران ص 70 شود
ابن باکو، علی بن محمد بن عبداﷲ شیرازی، یکی از فضلای عرفای اواخر مائۀ چهارم و اوائل مائۀ پنجم است، او درک صحبت شیخ ابوعبداﷲ خفیف کرده و در سفر نیشابور به خدمت امام قشیری و شیخ ابوسعید ابوالخیر رسیده و مدتی با شیخ ابوالعباس نهاوندی مصاحبت داشته و پس از مسافرتهای بسیار به شیراز بازگشته و در مغارۀنزدیک شهر منزوی شده است، وفات او به سال 440 هجری قمری در شیراز و قبر او به نام قبر باباکوهی در آن غارمزار است و ظاهراً سعدی در آنجا که گوید: شنیدی که بابای کوهی چه گفت... مرادش همین ابن باکو است که درزمان شیخ نام او نیز در تداول عوام به بابای کوهی نسخ شده است، رجوع به ج 3 نامۀ دانشوران ص 70 شود